Bab 4

"Assalamualaikum.."

"Waalaikumussalam. Boleh saya bercakap dengan cik Maisara?"

"Ya, saya. Maaf. Encik ni siapa?"

"Saya dari Jabatan Agama Islam Melaka."

"Ah. Memang! Ingat aku tak kenal suara kau eh? Sengal betul lah kau ni Mia." Maisara tergelak kecil.

"Saya telefon ni nak tanya khabar cik Sara. Mau kenalan enggak. Hahaha.."

"Enggak mau deh! Hahaha, ada apa kau telefon ni? Kacau daun la, aku tengah berangan baik punya kau tau!"

"Aku telefon nak tanya khabar kau lah! Salah ke?"

"Alamak touching ke? Aku gurau jelah. Kau ni pun."

"Aku pun. Haha. Kena kau balik. So, kau dah ok ke tak ni? Berangan pasal apa? Pasal aku eh?"

"Haha, tak ada maknanya. Aku? Ok je. Hehe."

"Sara, kita keluar nak? Pergi dating ke? Aku kangen bangat sama kamu deh!"

"Tengkorak hang! Hahaha. Nak dating ya? Emm, boleh. Tapi kau belanja. Amacam?"

"Pergh! Koyak poket aku macam ni. Selera kau tu dah la selera gajah kau tahu. Kalau bab makan, kau lah nombor satu! Cakap apa makanan yang kau tak makan dalam dunia ni? Semua yang bernama makanan tu kau sapu kau tahu."

"Amboi.. Makcik nak mengutuk aku. Biasa la, perut aku ni kan perut gajah. Kau baru tahu ke?"

"Orangnya pendek dan kecil. Tapi perutnya, mengalahkan orang saiz XXXXL. Malang nasib laki hang!"

"Yela, aku sedar. Aku pendek. Tak macam kau. Tinggi macam galah kan. Mana ada laki lagi sengal. Aku belum kahwin lah.."

"Hehe.."

"Eh, dah. Cukup cukup la. Kalau nak layan kau ni. Sampai lusa pun belum tentu habis kau tahu. Okay lah cik Mia, cik Sara nak pergi buat taik mata ni. Cik Mia nak ikut tak? Haha.."

"Okaylah yang, you buat taik mata aje taw. Jangan buat peta pulak!"

"Tengkorak hang!"

"Bye sayang!"

"Yela..bye.."

Maisara tergelak besar sambil menuju ke arah kamar tidurnya. Dia geli hati mengenangkan Damia. Sahabat setianya itu. Sayang kau Mia.